Als kind al vond ik ringen met grote blinkende stenen zo aantrekkelijk, zo mooi. In mijn moeders sieradendoosje vond ik een oude ring van mijn oma. De ring zelf was niet heel mooi, maar de diamant die er op zat was zo onwerkelijk schitterend. Een paar keer heb ik flink straf gekregen van mijn moeder, toen ik weer eens de ring zat te bekijken op haar slaapkamer, terwijl ik eigenlijk mijn huiswerk moet maken. Ik kan mijn geluk niet op!
Ringen met mooie grote stenen, echte bling bling stenen. Te kust en te keur in de winkels. Soms ga ik een juwelier binnen en dan zeg ik dat ik me alvast wil ‘oriënteren’ op de trouwringen. Chantal, mijn beste vriendin, moet altijd lachen als ik dat soort woorden gebruik. Maakt niet uit. Pas was ik voor de tweede keer bij een juwelier, een andere dan de eerste keer. Dus ik zat daar en ik vertel: “ik ga trouwen”. Ik zou graag trouwringen willen bekijken. Die mevrouw ging daar heel serieus op in. Logisch natuurlijk. Ze kwam terug met allerlei ringen, maar wel allemaal wat saai. Ik vertel haar dat ik toch wel een meer uitdagende ring zou willen.
Verlovingsringen bijvoorbeeld, met grote blauwe stenen. Ze kwam terug met een doos vol schitterende en blinkende stenen. Ik dacht even dat ik weer op mijn donder zou krijgen van mijn moeder omdat ik me zo zat te vergapen in plaats van dat ik mijn huiswerk aan het doen was. Maar mijn moeder was er niet en ik heb een zalig uur lang al die ringen gepast. Heerlijk! De mevrouw wenste me een fijne aankomende periode wegens de trouwerij enzovoort. Dat was lief. Ik weet in ieder geval zeker: ik wil een verlovingsring met een grote steen!
